Stare aparaty i moje fotografowanie

Kolejna lustrzanka dwuobiektywowa 6x6 w moich rękach, to Ricoh Diacord G z 1958 roku. Bardzo przyjemny aparat - zarówno wizualnie, jak i w użyciu. Wysokim standardem wykończenia, nie ustępuje Rolleiflexom i Rolleicordom , a wygląda na to, że nie ustępuje im również pod względem technicznym. Przyglądając mu się pobieżnie, wydaje się, że mamy do czynienia z klonem Rolleiflexa , lub Rolleicorda , jednak przy bliższym poznaniu, widzimy nieco różnic, głównie w obsłudze aparatu. Obiektyw celowniczy, to trójelementowy Riconar Viewer 3.5/80 , natomiast zdjęciowy, to czteroelementowy (typu Tessar ?) Riken Riconar 3.5/80 . Aparat wyposażono w jasną matówkę z rastrem, dużą i wygodną lupę, a także w migawkę Citizen-MXV   - B, 1s, 1/2s, 1/5s, 1/10s, 1/25s, 1/50s, 1/100s, 1/200s, 1/400s . Zmiany czasu migawki i wartości przysłony ustawia się dźwigniami po bokach obiektywu, a odczytuje się je w okienku, nad obiektywem celowniczym, jak w Rolleiflexach . Poza tym, mamy dźwigienki naciągu migawki,

Kilka dni temu, kolega pokazał mi swoje zdjęcia nocne, zwracając uwagę na niepożądane, według niego, odblaski w okolicach fotografowanych źródeł nocnego oświetlenia. Odpowiedziałem wtedy, że to jest efekt pewnych, wrodzonych cech obiektywów, szczególnie tych najstarszych, które nie miały specjalnych powłok antyodblaskowych i że mnie te efekty, w żadnym razie, nie przeszkadzają, a wręcz lubię je i specjalnie ich nie unikam. Kiedy zaczynałem swoją przygodę z fotografią, bardzo często słyszało się opinię, że obiektywu aparatu, nie należy kierować pod światło (pod słońce!) i jednym z powodów miała być właśnie możliwość powstawania niepożądanych odblasków na zdjęciu. Prawdopodobnie, w bardzo młodym wieku, skwapliwie stosowałem się do tych porad, jednak im sam nabierałem więcej doświadczenia, tym bardziej zacząłem świadomie łamać tę zasadę. Skoro odblaski są nieuniknione, to dlaczego miałbym nie wykorzystać ich obecności, do własnych celów? Szczególnie ter

Dla mnie, pod względem fotograficznym, lato wydaje się być sezonem martwym. Zwykle, latem fotografuję o wiele mniej, niż w innych porach roku. Większość czasu zajmują mi zabawy w żeglarstwo i tym jestem zaabsorbowany, prawie w stu procentach. Poza tym, w innych porach roku, znajduję więcej fotograficznych inspiracji, chociażby ze względu, na niższe położenie Słońca nad widnokręgiem i brak ulistnienia drzew, ukazujących kształt swoich konarów. Tym razem było podobnie, chociaż, jak zwykle, zrobiłem trochę zdjęć i z niektórych jestem zadowolony. Pierwsza grupa letnich zdjęć, została już przeze mnie zaprezentowana w poprzednim wpisie . Pora więc, na kolejne: Druga grupa - nasz powtórny pobyt nad Zatoką Pucką w Osłoninie i okolicach zaowocował kilkoma zdjęciami wykonanymi ponownie aparatem Exakta VX500 z różnymi obiektywami. Trzecia grupa letnich zdjęć pochodzi z mojej lustrzanki dwuobiektywowej KWT Reflekta II , którą wraz z załadowanym filmem  wziąłem ze sobą na oba wyjazdy i przeleża