Stare aparaty i moje fotografowanie

Dzisiaj, nie tyle o fotografowaniu starymi aparatami, co znowu, na temat prezentacji w sieci . Już od pewnego czasu, w tzw. mediach społecznościowych, jedną z preferowanych form prezentacji wideo są krótkie i bardzo krótkie formy. Domyślam się , że wnika to z jakichś badań, które pokazały, że "typowy" użytkownik Instagrama , Facebooka , czy YouTube'a , nie skupia uwagi, na materiale wideo dłuższym, niż jedna minuta, a spora część z nich nudzi się już, przy oglądaniu wideo dłuższego, od połowy minuty. Brzmi to raczej smutno, bo z tego może wynikać, że nie potrafimy skupiać głębiej naszej uwagi, ani na tekście (większość użytkowników newsów internetowych, czyta wyłącznie nagłówki - tytuł i "lead" - i na tym opiera swoją wiedzę o współczesnym świecie...) ani na obrazie, nawet ruchomym, jak wideo. Oczywiście, decyzje właścicieli mediów społecznościowych, mogą również wnikać z potrzeby oszczędzania przestrzeni dyskowej serwerów, ale przypuszczam, że jednak przeważył

Piękny, niezwykły, malutki, składany, mieszkowy aparacik Kodak Retina I (model no 143) z 1939 roku, był jednym z zaczątków mojej mini kolekcji. Od pierwszego wejrzenia, był moim faworytem wśród małoobrazkowych aparatów bez dalmierza. Malutkie cacko i solidne ( Kodak Retina , jest mniejszy, ale waży jednak ciut więcej - 470g - od aparatu Leica Standard - 462g z obiektywem Industar-22 ) dzieło sztuki inżynierskiej. Od razu "rzuciłem się w wir" fotografowania moim Kodakiem Retiną , jednocześnie poszukiwałem informacji na jego temat. Wkrótce potrafiłem, na podstawie jego cech, zidentyfikować model, bo od czasu wyprodukowania pierwszego Kodaka Retiny , od 1934 do 1939 roku, było ich sporo, ale to nie był koniec ich produkcji, więc powstawały kolejne wersje i modele. Wkrótce zaznajomiłem się z towarzystwem miłośników, a może nawet fanatyków tych aparatów , a dr David Jentz , specjalista m. in. od historii Kodaków Retina , na podstawie numerów seryjnych korpusu aparatu, obie