Przejdź do głównej zawartości

Wspomnienia z wakacji - Leica Standard i APX400

Zostało mi jeszcze kilkanaście niepublikowanych wcześniej zdjęć z letnich wakacji, wykonanych moją Leicą Standard (Modell E) ze składanym, radzieckim obiektywem Industar-22 3.5/50 z zielono-żółtym filtrem (pochodzącym z aparatu Reflekta II, należącego kiedyś dawno, do mojego Ojca) na czarno białym filmie AgfaPhoto APX400. To zdjęcia z naszego wyjazdu, na udokumentowany już wcześniej, zarówno tutaj na blogu, jak i na moim kanale YouTube, Zlot Pod Kleszczami Kraba w Rzucewie. Podczas naszego pobytu na Zlocie, robiliśmy również wyjazdy turystyczne, po najbliższej okolicy, odwiedzając m. in. Osłonino, Puck, Krokową, Kłanino i Kuźnicę i wtedy właśnie zrobiłem te zdjęcia.

O mojej Leice pisałem już kilka razy, ale chyba, jeszcze nie pisałem o użytym przeze mnie materiale negatywowym, jakim był wtedy film AgfaPhoto APX400 - podobno bezpośrednia kontynuacja filmu AGFA APX400. Zasadniczo, wolałbym film bardziej kontrastowy, od APX400, bo uzyskane prosto ze skanera obrazy, są zdecydowanie mało kontrastowe. Ale tutaj sprawdza się podstawowa zasada, że jeśli uzyskasz negatyw mało kontrastowy, ale o dużej rozpiętości tonalnej, to dalsza obróbka pozwoli na uzyskanie obrazów o wyższym kontraście - zarówno w obróbce cyfrowej, jak i tradycyjnej, pod powiększalnikiem. Obrazy, które wstępnie, nie podobały mi się, po drobnej korekcie w programie graficznym GIMP, uzyskały akceptowaną przeze mnie formę. To samo, mógłbym łatwo uzyskać pod powiększalnikiem, stosując papier twardy lub ekstra twardy, przymykając przysłonę, lub stosując kontrastowy filtr, i papier multigrade. W wypadku bardzo kontrastowego negatywu, nie ma już możliwości uzyskania z niego obrazu o dużej rozpiętości tonalnej.

Jeszcze drobna uwaga o mojej starej Leice Standard z 1932 - na kilku zdjęciach pojawiły się przecieki światła - prawdopodobnie, przez dolną klapkę aparatu. Będę musiał się temu bardziej przyjrzeć!

Poniżej kilka zdjęć - reszta pojawi się sukcesywnie na moich profilach Instagram i Lomography - oraz wideo na moim kanale YouTube:













Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Powstanie Warszawskie 1944 – Wspomnienie o moim Ojcu w 80. rocznicę "Godziny W"

Postanowiłem, by w 80. rocznicę "Godziny W" opublikować, tutaj na blogu, oraz szczególnie, na kanale YouTube , skromny, fotograficzny projekt, jako wspomnienie o moim Tacie, uczestniku Powstania Warszawskiego . W każdym z kluczowych miejsc, które kojarzę z Jego opowieścią o Powstaniu, od 1 sierpnia do 2 października 1944, chciałem zrobić po jednym zdjęciu, aparatem, który do niego należał. Długo wzbraniałem się, przed samodzielnym występem przed kamerą, obawiając się, że wypadnę, „jak Biden podczas debaty z Trumpem”, ale ostatecznie zdecydowałem się, na to, więc powstał zarówno film, jak i zdjęcia i dodatkowo slideshow, jako trailer promocyjny . Nie będę dłużej opisywał filmu, nie podam też opisów zdjęć, bo wydaje mi się, że film powie więcej i lepiej o całej koncepcji na wspomnienie i historii, którą chciałem przedstawić. Generalnie, chodziło mi o to, aby historia, nie umierała wraz z człowiekiem, a w dużej mierze, tak właśnie się dzieje. Tutaj link do biogr...
2 komentarze
Czytaj więcej

Kolor poza kontrolą

Zastanawiałem się, czy ten wpis powinienem zatytułować " Porażki ...#2 ", czy " Zabawy ...#2 ", więc otrzymał swój indywidualny tytuł. A zaczęło się od tego, że podczas odnawiania jednego z pokojów i robienia porządków w moich "zasobach", znalazłem kasetę z nienaświetlonym, kolorowym filmem małoobrazkowym, dwunastoklatkowym typu 135 . Był to film Konica Centuria Super o nominalnej czułości ISO 100/21 DIN . Zupełnie nie pamiętam, ani skąd, ani kiedy w mojej szufladzie ten film się znalazł. Używałem filmów Konica około 30. lat temu, kiedy brakowało filmów Fuji , które lubiłem najbardziej, lub chciałem nieco zaoszczędzić, bo filmy Konica , były sporo tańsze, ale wtedy były to kasety z ładunkiem 36. a przynajmniej 24. klatki. Możliwe, że ten, od kogoś dostałem, ale naprawdę, nie mam pojęcia, skąd się u mnie wziął. Owe 30 lat temu, używane przeze mnie filmy były nowe, naświetlałem je nominalnie i były wywoływane niezwłocznie po naświetleniu w automacie Fu...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leica IIIa z 1939 roku - pierwsze wrażenia

Niedawno, w moje brudne łapy, trafiła kolejna "legenda" - aparat Leica IIIa z 1939 roku, wersja chrom, dostarczona z ciekawym, wysuwanym (składanym) obiektywem Leitz Wetzlar Summar 2/50 z 1935 roku o sześciolistkowej przysłonie, domykającej się do wartości f=12,5 . Aparat jest nieco zniszczony przez dotychczasowe użytkowanie, ale od razu wydawał się być sprawny. Migawka pracuje cicho i gładko, na wszystkich czasach, od 1 s do 1/1000 s . Moje obawy skupił obiektyw. Wydawał się nieco zamglony, ale nie przyjrzałem mu się dokładnie, tylko od razu do aparatu załadowałem film. Byłem bardzo niecierpliwy, chcąc zobaczyć pierwsze zdjęcia.  Aparat okazał się bardzo przyjemny w użyciu, co było dla mnie oczywistością. Sprawna Leica "musi" być przyjemna w użyciu. Może plamka dalmierza powinna być bardziej wyraźna, ale to sprzęt, który ma 86 lat. Sam chciałbym, w jego wieku, cieszyć się podobną sprawnością. Polubimy się. Na pewno! ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej